İnsanlar farklı olmaktan çekinir oldu. Kolaycı reçetelere, mucizevi formüllere, evrenin büyük sırrı başlığıyla dayatılan kişisel gelişim metotlarına verilen prim, sığ düşünceleri besleyip büyütüyor.
Bir fikri geliştirme, özümseme yolunda adımlar atmaktansa reklamlarda gösterilen her şeyi hap gibi yutuyor ve ardını kurcalamıyoruz. Bu, tüketim toplumunu oluşturan bir kültür haline geliyor. Okuduklarımızda, dinlediklerimizde, izlediklerimizde seçiciliği kaybetmek, verdiğimiz tavizlerin başında yer alıyor.
Diğer insanlardan çok farklı olduğumuzu düşünürken eylemlerimizin bir örnek olduğunu görmezden geliyoruz. Popüler isimler nasıl düşünüyorsa ayak uyduran, televizyonda yinelenen cümlelerle konuşmaya çalışan, eğilimlerini büyük oranda medyanın belirlediği kişi; iyiyi ve kötüyü ayırt etme becerisini de yitiriyor. Popüler kültür “gibi” yapan insanları bir araya topluyor ve yönetiyor.
İskoç filozof David Hume, “Tüm insanların güzel olması mümkün değil; çünkü herkes güzel olduğunda güzellik sıradan bir şey olur ve biraz daha güzel olanları öne çıkarıp sıfatı sınırlandırmamız gerekir” ifadesini savunurken hiçbir özelliği basite indirgemememiz gerektiğini vurguluyor.
Evet herkes biricik, hiç kimseden bir tane daha yok. Ancak bu bilinç kendi özelliklerimize duyduğumuz saygı ve sevgiden mi geliyor yoksa şişirilmiş aforizmalar, ateşli sloganlar mı insanı aldatıyor? Mahalle baskısına kurban gitmeden özümüzü tanımak ve kendimizin en iyi haline kavuşmak için çalışmak düşünüldüğü kadar zahmetli mi?
İnsanın en vurucu özelliği sayılan rutinler bile aynılaştıysa modern insan sadece özel olduğuna inandırılıyor yani özel olma isteği günü kurtaracak kadarla sınırlı kalıyor. Bir furyaya bağımlı hale gelen her kimse kabul görmeme düşüncesine tahammül edemiyor. Oysa kişisel, kişiye ilişkin anlamını taşıyor. Kişisel gelişimin de oldukça kişisel bir yolculuk olması gerekiyor. Özel deneyimler, engebeli yollar varılan sonucu değerli kılan anları meydana getiriyor.
Kişinin kendine has potansiyelini keşfetmesi ve keşfettiği bu potansiyelini yaşam boyu geliştirmesi, zihin ve eylem bağımsızlığını ilan etmesi demek oluyor. Gündelik yaşam pratiklerimizi özgün bir sistemle şekillendirmek hızlı bilgi akışı içinde biricik bir dünyanın kapılarını aralıyor.
Yeterince kişisel geliştiysek çoğulcu anlayıştan sıyrılmaya hazır mıyız?
