İnsanların önem ve değer yargılarını etkileyen birçok neden vardır; eğitimi, sosyal durumu, bilgi birikimi bu kavramları kullanırken önemli bir yer tutar. Önemli ve değerli kavramları çoğu kez bir diğeri yerine kullanılır. Önemli olmanın kaynağı nedir, nereden geliyor diye sorduğumuzda kişinin makamı, şan ve şöhreti, maddi varlığı, zenginliği aklımıza gelir. Bir insanın önemi başına gelen sıfatla, göreviyle, zenginliği ile sınırlıdır. Bir ülkeyi yöneten kişi o ülke için önemli bir kişidir. Bir köy muhtarı o köyün halkı için önemlidir. Ama, acaba değerli midir? Hani deriz ya o benim için çok önemli ve değerlidir. Bunu söyleyen kişi belki önem ve değer arasındaki farkı bilmiyordur.
Yukarıda da bahsettiğim gibi eğitimsiz bir insanı bilmediği için hoş görebiliriz. İşte eğitimin önemi burada kendini gösterir. Kavramlar sosyal bilimlerde gelişi güzel toplanmış sözler olmayıp, araştırmalar ve incelemeler sonucu neden sonuç ilişkileri kurulan bilgilerdir. Önem, kişilerin elinde bulundurduğu güçle sınırlıdır. Bu gücü bittiğinde önemi de biter. Günümüzde önemli ve değerli kavramlarını bir kefeye koyduğumuzda ibre genelde önemi göstermektedir. Önemli ve değerli kavramları toplumdan topluma farklılık gösterse de evrensel benzerlikler taşıdığı söylenebilir. Genelde değer algısı, toplumun düşünce alanına ne kattığı ile değil, üzerindeki denetim gücü ile eş değer düşünülmektedir. Bu düşünce tarzının kökleri ilk çağ dönemine kadar gitmektedir. O dönemdeki düşünürler (Bruno, Sokrates, Platon vb.) egemen güçlerin çıkarları doğrultusunda hareket etmedikleri için cezalandırılmışlardır. Fakat bu filozoflar, aradan yüzyıllar geçmesine rağmen değerlerinden bir şey kaybetmemişler, unutulmamışlar ve ışıklarını saçmaya devam etmektedirler. İşte DEĞER budur. Değerli insan çoğu zaman yalnız kalır. Bu yalnızlık onun değerini düşürmez. Zindanlarda çürütülebilir ama yaydığı bilgi evrenseldir.
Değer verme kavramı olumlu olarak düşünülse de önem verme kavramı gibi tartışmalı bir konudur. Değer, bir ölçüt olarak olanla olması gereken ayrımını içerir ve her zaman olumlu veya olumsuz bir şey olarak görülür (Ahmet Cevizci, 1996). Değeri mutlak (değişmez) ve göreceli olarak iki şekilde görebiliriz. MutIak değer evrensel değişmezlik taşır. Göreceli değer ise zaman ve mekâna göre değişir. Bugünün toplumunda insanlar, bu kavramları algılayışlarına göre ilişkilerini ve iletişimlerini düzenlemektedir.
Eğitim sistemimizde ortak davranış kalıpları dayatılmakta, bu yolla da iletişim ve etkileşim çatışmalarının önüne geçilmeye çalışılmaktadır.
Günümüzde yaygın iletişim araçlarının kullanılması ile sınırlar belirsizleşmiş ve kavramların içi boşaltılmıştır. Bu durumdan en fazla etkilenen ise önem ve değer kavramları olmuştur. Sanal ortamda yapılan iletişim, gerçek ortamda yapılan iletişimin yerini dolduramamaktadır. Kişi kendini gerçek değerlerden uzaklaşıp sanal dünyada hisseder. Bu ikilem arasında boşlukta kalır. Eğer, sosyal ve kültürel açıdan kendisini yetiştirememiş ise sanal alemde kişilik arar. Kendisine önem atfeder. Gerçek alemde önemli görevlere getirilen kişiler, o göreve bilgi, kültür ve farkındalık açısından hazır değillerse o görevin altında ezilirler. Bu da onlarda büyük bir boşluk yaratır ve boşluklarını ellerinde bulundurdukları güç ile kapatmaya çalışırlar. Önemi, elinde bulundurduğu gücün sona ermesiyle biter. Önemi zamanla sınırlı olup, nesnesi ortadan kalkınca, geçerliliği de ortadan kalkar.
Değerli olmak birden olmaz, uzun bir süreç ister. Değerli insanlar, bildiklerini insanlıkla paylaşanlardır. Çünkü bilgi paylaştıkça çoğalır. Bu nitelikte olan insanlar az olmasına rağmen, yine de değer üretmeye devam ederek geleceğe adlarını yazdırmaktadırlar.
