Ekrem İmamoğlu, The Economist’te kaleme aldığı yazıda, Türkiye ve İstanbul’un özgürlük ve demokrasi sembolü olarak kalacağını belirtti, yeni siyasi ahlakın otoriter popülizmi yeneceğini ifade etti.
31 Mart yerel seçimlerinde ikinci kez İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı olarak seçilen Ekrem İmamoğlu, dünyaca ünlü The Economist dergisi için önemli bir yazı kaleme aldı. İmamoğlu, yazısında 31 Mart yerel seçimlerinin Türkiye ve İstanbul için taşıdığı derin anlamı ve geleceğe dair mesajları paylaştı.
İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun The Economist için kaleme aldığı yazının tamamı:
“İstanbul Belediye Başkanı’na göre, son yapılan yerel seçimler ülkenin siyasi dengesini değiştirdi. 31 Mart’taki yerel seçimlerin sonuçları, Türkiye tarihinde bir kilometre taşı niteliğinde. Seçmenlerin büyük çoğunluğuyla artık yerel güç muhalefet partilerine geçtiği için, Türkiye’nin artık seçeneksiz olmadığı ve rotasının yeniden demokrasiye doğru kesin bir şekilde belirlendiği ifade ediliyor.
Adaletsiz rekabet koşullarına rağmen, özellikle devlet kaynaklarının iktidardaki parti ve adaylarına tahsis edilmesi ve medyanın hükümet kontrolünde olması gibi nedenlerle, muhalefetin kazandığı bir seçim oldu. İstanbul Belediye Başkanı, Cumhuriyet Halk Partisi’nden (CHP) olduğunu belirtiyor ve İstanbul’daki seçimde, hükümet yetkilileri ve Cumhurbaşkanı’nın rakibini desteklemek için aktif bir kampanya yürüttüğünü ifade ediyor. Ancak, diğer muhalefet partileri, geçen yıl CHP ile ittifak yapsalar da bu sefer koalisyonlarını terk edip kendi adaylarıyla seçime girdiler.
Bu zafer, gerçek demokratik gücün halkın elinde olduğunu gösterdi. Bu, “İstanbul Modeli” olarak adlandırılan yeni bir yerel yönetim biçimine olan güven oyu niteliğindeydi. Bu model, eşitlik, demokratik sürece sivil katılım ve yerel düzeyde daha etkili ekonomik ve sosyal kalkınma politikalarını önceliklendiriyor.
31 Mart’ta seçmenler, Türkiye genelinde İstanbul ve ilçelerinde sosyal demokrat adayları seçti ve seçim haritasını yeniden çizdi. Mesajları açıktı. Bundan sonra hukukun üstünlüğü ve demokrasiyle yönetilen bir ülke görmek istiyorlar. Bölücü politikaları ve otoriterliği reddediyorlar. Bölünmüşlükten değil, birleşmiş bir Türkiye vizyonundan yanalar. Ayrıca, bu seçim sonucu, derinleşen ekonomik krize karşı bir protesto idi: artan enflasyon, yükselen işsizlik ve yaşam maliyetinin artması.
Son 22 yıldır iktidarda olan mevcut hükümet, gençler, kadınlar, mavi yakalı çalışanlar ve emekliler gibi önemli seçmen gruplarının desteğini kaybetti. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti), desteklerini çoğunlukla kırsal alanlara yoğunlaştırdığı büyük şehirlerde ağır yenilgiler yaşadı. Aksine, CHP, Türkiye genelinde siyasi dinamiklerde bir değişimin sinyalini veren Orta ve Doğu Anadolu’da eşi benzeri görülmemiş bir destek kazandı.
Seçim sonucu demokratik muhalefete yeni bir enerji verdi. Sadece bir yıl önce seçmenler, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı dar bir farkla desteklemişti. O zamandan beri CHP, liderlik değişiklikleri yaparak ve programını köklü bir şekilde yenileme sürecini başlatarak değişti. Türkiye’nin halkı bu değişikliği tanıdı ve memnuniyetle karşıladı. Değişiklik istiyorlar.
Seçim ayrıca vatandaşların siyasi elitlerden çok daha güçlü ittifaklar oluşturabileceğini gösterdi. Siyasi partiler ve liderler demokrasiden umutlarını kaybetse bile, vatandaşlar kaybetmez. Türkiye’nin demokratları olarak, bu taban ittifakını genişletmeye kararlıyız. Türk demokrasisinin ve ülkenin refahının geleceği buna bağlıdır.
Son iki on yılda, dünyada otoriter hükümetlerin iktidara gelmesiyle demokraside bir kriz yaşandı. Popülizm ve kutuplaşma tarafından yönlendirilen bu çalkantı, küresel belirsizlikleri körükledi ve insanları demokratik çağın sonunun yaklaştığı konusunda sorgulamaya yöneltti.
Ancak, Türkiye için 31 Mart tam tersini işaret ediyordu: demokrasinin erozyonunun sonu. Bu, Türkiye için olduğu kadar, doğrudan bölge ve ötesi için de derin etkileri olan bir dönüm noktasıdır. Otoriter eğilimlerin nasıl meydan okunabileceğini gösterir ve dünyaya örnek olur. Birçok ülkede seçmenler parti bağlılıklarında sıkışmış durumda. Türkiye, bu durumun zorunlu olmadığını gösterdi. Tutarlı ve güvenilir yönetim alternatifleri sunulduğunda, seçmenler tercihlerini değiştirmeye ve popülist otoriterliği reddetmeye isteklidir.
Şimdi seçilmiş belediye başkanları olarak, benim de dahil olduğum, hesap verebilir yerel yönetim için ortak bir kurallar setinin sürekli olarak uygulanmasını sağlamak olacak. Bu yaklaşım, CHP’nin kontrolündeki yerlerde güvenilir iç izleme ve halk hizmetlerinin değerlendirilmesini gerektirecektir.”
