Chicago: Bir Müzikal Efsanesi
Yıllardır, tazeliğini ve etkileyiciliğini hiçbir zaman kaybetmeyen, yüzlerce ödüle layık görülmüş, ikonik bir müzikal olan Chicago…
Bu başyapıtın müzikleri, şarkı sözleri ve sahneye koyuşu, John Kander ve Fred Ebb’in ustaca kaleme aldığı metinler ve bestelerle hayat buluyor. Asıl kökleri, gazeteci ve adliye muhabiri Watkins’in yazdığı tiyatro oyunundan alınmış olan eser, dünya çapında büyük yankılar uyandırdı. Ancak gerçek şöhreti, Richard Gere, Renee Zelweger ve Catherine Zeta Jones gibi yıldızların başrolleri paylaştığı 2002 yapımı film uyarlamasıyla kazandı.
Hâlâ sahnelenmekte olan bu devrim niteliğindeki müzikalin yeni versiyonu, 2024 yılında İstanbul’a da konuk oluyor. Bizzat izleme fırsatı buldum ve söylemek gerekirse, performans kusursuzdu, büyüleyiciydi. Bu büyük başarının ardındaki sihirli değnek, hiç şüphesiz Bob Fosse’un eşsiz vizyonu ve sanat anlayışıdır. Fosse, Chicago doğumlu, olağanüstü bir koreograf ve yönetmen olarak, sahne ve sinema dünyasında adını altın harflerle yazdırmış bir deha. Cabaret, Lenny ve All That Jazz gibi unutulmaz eserlerde onun imzasını görmek mümkün.
Yeni sahnelemede de, yine Bob Fosse’un ruhu ve tarzı hissediliyor. Bu projeyi hayata geçiren isimler ise, K. J. Mortimer ve koreograf Gary Chryst. Ancak, her ne kadar Fosse aramızda olmasa da, onun etkisi ve sanatı, her sahne ve koreografide yaşam buluyor. Gözboyamaca ve görsel gösteriş her yerde…
Sahnede canlı caz orkestrası eşliğinde, 1920’lerin ışıltılı ve pırıltılı atmosferiyle, gözleri kamaştıran bir Chicago’su canlandırılıyor. Hızla gelişen olaylar zincirinde, aynı hapishanede düşen iki katil kadın, Roxie ve Vilma, birbirleriyle rekabet halindeler. (Hep erkekler kadınları öldürmüyor mu? Elbette tersi de mümkün!) Hayat, her zaman sahneyle iç içe ve bu sahnede, yetkin dansçılar, şarkıcılar ve müthiş bir ekip, disiplinli ve ustaca performanslar sergiliyor. Müzik, ses, dans, hareket ve görsellik bütünlüğüyle, adeta bir sanat şöleni sunuluyor.
Öykümüz; aşk, kıskançlık, cinayet, intikam, yalan dolan, şan şöhret arzusu, para hırsı, çıkar ilişkileri, medyanın açgözlülüğü, yargının yozlaşması ve adaletin çürümüşlüğü gibi evrensel temalara odaklanıyor. Bu temalar, her zaman olduğu gibi, ironi ve hicivle harmanlanmış bir bakış açısıyla ele alınıyor. Günümüzde, sosyal medyanın yaygınlığı, yapay zekanın haberleri şekillendirmesi ve şiddetin her geçen gün artmasıyla, Chicago müzikalinin 50 yıl öncesinden çok daha güncel ve anlamlı hale geldiğine şahit oluyorum.
İşte bu nedenle, emeği geçen tüm sanatçılara ve yapım ekibine içtenlikle teşekkür ediyorum. Çünkü bu eser, sadece bir sahne gösterisi değil; toplumun aynası, dönemin yansıması ve sanatın evrenselliğinin en güzel örneği olarak, hafızalarımızda kalmaya devam edecek.
