Bir Varmış Hiç Yokmuş: Toksik Erkekliğin İzleri
Franz Kafka, “Babaya Mektup”unda “Koltuğundan dünyayı yönetirdin. Senin fikrin doğruydu, başka her fikir deli saçmasıydı, aşırıydı, anormaldi” diyerek otoriter baba figürünün ruhsal baskısını derinlemesine ele alır. Bu sözler, babalarımızın dört duvar arasında bıraktığı izlerin, yaşamlarımız üzerinde yarattığı etkilerin ve toksik erkekliğin ruhlarımızda açtığı yaraların özünü özetler. Tiyatro Yirmiotuz’un sahneye koyduğu, Eda Akel’in kaleme aldığı ve Tuğçe Tanış’ın yönettiği “Bir Varmış Hiç Yokmuş” da işte bu toksik erkekliğin yarattığı tahribatların ne denli derin olabileceğini gözler önüne seriyor.
Oyun, bir akşam kapınızda beliren, yıllardır görüşmediğiniz ve görüşmekten kaçındığınız ablanızın cenazesiyle başlar. Suna (Kardelen Avcı), bu beklenmedik ziyaretin ardında bir bit yeniği arasa da, ablası Sevda’nın (Serap Üsküplü) davranışları ve tavırlarıyla ne istediğini anlamakta zorlanır. Ancak zaman geçtikçe, iki kardeş arasındaki yüzleşme kaçınılmaz hale gelir. Bu yüzleşmenin sertliği arttıkça, Suna’nın babası tarafından annesine ve kendisine uygulanan fiziksel ve psikolojik şiddetin, onun bedensel ve ruhsal durumunda yarattığı tahribatı net bir şekilde gözlemleyebiliriz.
Oyun, güçlü bir dram ve yer yer mizahi unsurlar barındırarak seyirciyle buluşuyor. Eda Akel’in metni ve kurgusu, Tuğçe Tanış’ın yönetimiyle birleşerek, sıcak ve samimi bir oda dekorunda, adeta yan odada aile bireylerinin tartıştığı bir gerçekliğe dönüşüyor. Bu atmosferde, izleyicinin aklında şu iki soru beliriyor: Herkes haklıysa kim suçlu? Herkes suçluysa kim haklı?
Oyun, finalinde bizlere bambaşka bir hikâyenin kapılarını aralıyor. Ağızdan çıkan basit bir hayıflanma cümlesinin, küçük bir çocuğun hayal dünyasında nasıl derin bir anlam kazanabileceğini ve dönüşü olmayan bir acı yolculuğuna nasıl yol açabileceğini gösteriyor. “Bir Varmış Hiç Yokmuş”, 24 Ocak saat 20.30’da Boa Sahne’de yeniden izleyiciyle buluşacak.
